Bir memleketin kalkınabilmesinin tek yolu ekonomik yatırımlardan geçer. Üretmeyen ve çalışmadan dışa bağımlı yaşamak ekonomik istikrarsızlığa işarettir. Bir ev ekonomisinde bile bu böyledir. 
   Eynesil’de bize göre yaşam standı bölgesel ve Ülke genelinin en alt sınıfındadır. Matematiksel anlamda yapılan araştırmalarda ise Eynesil’de bulunan çay fabrikaları bunu yukarılara taşımaktadır. Ekonomiye kazanç sağlamayan, sadece kendi için çalışan fabrikalar topluluğu. 
   Yaşam standartları her ne kadar yukarıymış gibi gözükse de orantılar terstir. Vatandaşların parasızlıktan dolayı çarşı merkezine inemediğini hesap edecek olursak yaptığımız tespitte hata yoktur.
   Son günlerde çarşı merkezi tamamen boş, ekonomi sıfır, esnaf siftah yapamamaktadır. Son bahar bitmeden yaşanan bu görüntü ilerisi için düşündürücüdür. 
    Çay ocakları, kahveler, berber dükkânlarının dahi önceki yıllar oranla günü boş geçirmektedirler. Önceden bir berberde taraş olabilmek için sabah saatlerinden başlayıp saatlerce sıra bekleyebilirdin. Şimdi berber arkadaşlarım dükkânlarını neredeyse sabah dokuzda açacaklar.  (Yazdık ya yetkililer bunu dahi bizden bilmeye çalışırlarsa hiç şaşırmam)
   Eynesil’de Esnaf iş olmadığından dolayı neredeyse birbirini yiyecek bir hale gelmiştir. Çare ve giden bunca olumsuzluğu düşünen var mı? Yok. Sadece kazananlar belirli kişiler ve düzeltilmesi yönünde adımlar atılmamaktadır. En azından bu insanlara yol gösterebilecek amir memur yok. Böyle giderse ya Görele’ye yâda Beşikdüzü’ne belde yâda tescilli bir köy olma olasılığımız yüksektir. O zaman göreceğiz Kaymakamlık makamı ne işe yarıyor.
   Üretim olmadan tüketim olursa ancak bu kadar olur. Bizi idare edenler ilçe tarım ve sanayi üretimini teşvik etmedikleri müddetçe Eynesil’in bu görüntüsü yıllarca devam edecektir. 
   Her gelen kim olursa olsun vakit tüketmek için geliyorsa ( hep böyle oldu) Eynesil’e verilmiş en büyük cezadır. İdari erkân arasında uyumluluk sağlanmalı ilçe için adımlar atılmalıdır.
   Vatandaşlarımız atadan ve dededen gördükleri tarımı hiçbir değişime uğratmadan günümüze taşıdılar. Yenilikçilik yok. Evinde büyük baş hayvanı olmadığı halde ve eski cazibesini kaybettiği halde tarım alanlarımız halen mısır ekmekle ekonomik zarara uğramaktadır.
   Eskiden köylerimizde bağ- bahçeden ekonomik kazançlar sağlansan da günümüz şartlarında bu tamamen yok olmuş görünmektedir. Yaşam standartları geliştikçe insanlarımız tamamen hazırcılığa alışmışlardır. 
   Vatandaş olarak en azından tarım alanları yaz gelmeden hazırlanıp hem kendi ihtiyacı hem de ev ekonomisine kazanç sağlamak için sebze ve meyve ekilerek çaydan ve fındıktan elde edemedikleri kazançları elde edebilirler. Seracılık devlet eliyle desteklenmesi için vatandaş bilgilendirilebilir. 
   Sebze ve meyvelerimiz bahçelerde heba olurken pazaryerlerinden aldığımız her türlü mahsul ev ekonomisine zarardır. Birde üstüne çay ve fındık mahsulünden kazanç sağlanamayınca insanlarımızın hayat standardı eksilere inmektedir.
   90’lı yıllardan bu yana çay tamamen özel sektörün istediği işlevle devam edip vatandaş zarara uğramaktadır. Her yıl aynı sorunlarla karşılaşan üretici çare olarak birlik ve beraberliği unutup şahsi çıkarlar peşindedir. Yani elinde biraz güç teşkil edenler( Bir kısım üretici) işlerini öyle veya böyle halledip diğer üreticileri düşünmemektedir. Devletinde üretici kollamak adına bir adım atmayınca vatandaş buhranları oynuyor…
    65 TL’ye aldığı bir koli ( 6 kilo) çayı 45 TL’ye aracı kurumlara bırakıp bir nevi mecbur bırakılmaktadır. 10 paket çayda bırakılan tutar bir ailenin aylık giderlerini karşılayabilecek olduğu yerde daha üste miktarlar yıllık ev ihtiyacına eş değerde olduğu aşikârdır.
    Fındık desen bu yıl zaten olmadı. Bu bize 2012 yılının bahar aylarına kadar Eynesil’de ekonominin bittiği anlamına gelmektedir. İnşallah düşündüğümüz olmaz…
   Eynesil’de Sıçak parayı yönlendiren sadece birkaç kuruluş var. Bunlardan bir tanesi dış sermayeyle kurulmuş bir market. Sıçak paranın neredeyse yüzde 50 sine ( Bizim tahminimiz) yön veriyor. İlçede Sıçak para bırakmadan mevcut parayı çekip İstanbul’a havale ediyor. Kalan artıklarla bizim esnafımız ayakta durmaya çalışıyor.
    Vah diyeceğim, ah diyeceğim ama kimin için. Kendi çıkarlarından taviz vermeden ayakta durmaya çalışan bu esnaf topluluğundan mı? Sen esnaf olarak daha demokratik ve özgür olduğun halde sesini çıkaramıyorsan bizden medet ummak pek yakışık almaz. 
   Eynesil esnafı beraber olup bu ilçeye olumlu yönde yön verebilir. Ama bazıları araya fitne sokup herkes kendini bir tarafa çekiyor. En barizi bu sene yaşananlar bir ders olması gerekirken hiç kimse ses çıkaramadı. 
   Sen kendini düzeltemezsen bir başkasının seni düzeltmesini beklemek acizlik olur. Bunları oturup düşünmek ve Eynesil’in salahiyeti için karar vermek gerekir. O makam ve mevkileri teşkil edenler bunu bilmediği taktirde Belde veya köy olmamız kaçınılmazdır….