Tarihte şöyle anlatılır...
Bir savaşta komutanın ordusu savaşı kaybeder ordu dağılır, komutanda kaçarak bir mağaraya sığınır. Mağarada oturup düşünürken bir karıncanın duvara doğru yürüdüğünü görür
     Karınca bulduğu küçük bir arpa tanesini ağzına alıp duvara tırmanmaya çabalıyormuş. İlk çabası daha işin başındayken boşa çıkmış.

     Sonra tekrar denemiş ve duvarı yarılamışken tekrar aşağı yuvarlanmış ağzındaki arpayla birlikte. Kimi zaman duvarın daha altındayken, kimi zaman da duvarın ortasındayken kimi zamanda tam duvarın sonuna vardığı bir anda aşağı düşüyormuş. Ama karınca her defasında bir daha deniyormuş. Yılmadan ve kararlıkla, Sabırla…
     Komutan tam YETMİŞ ÜÇ denemeyi saymış ve nihayet karınca kendini duvarın öte tarafına atmayı başarmış
    İşte o an Komutan mağaradan haykırarak kalkmış ve avazı çıktığı kadar bağırmış. heeeeeeeeeeeeytttttt. Kendini dışarı atarak tekrar yeniden savaşmaya başlamış. Bunu gören askerler cesaretlenerek savaşı kazanmışlar. Ardındandır ki özürlü bacağına rağmen dünyayı fetihe kalkmıştır. Komutan başarısını bir karıncanın cesaretini modeliyerek almıştır.

  Başarı uzun çalışmalar sonucu da kazanılan bir mükâfattır. Planlı ve disiplinli çalışmak başarıyı taçlandırır. Bizim ilçemizde de bunun örneklerini geçen hafta yaşadık. Bu başarının sırrını önümüzdeki hafta sizlerle paylaşacağım…