1970 li yılların başında bölgedeki ajanları aracılığıyla önce solcuları daha sonra ise sağ kesimi kışkırtan ABD, bu çatışmayı beyaz saraya çekilerek zeminini hazırladığı 12 Eylül 1980 darbesine kadar seyretti. Bu darbenin neticesinde ülkemizin küreselleşmeye entegre süreci başladığı gibi, Yunanistan da NATO’ya girmiştir. O dönemde yaşanan sağ-sol çatışması ülkemizin kendi dinamiklerinden kaynaklanan bir olay olsaydı, darbenin ertesi sabahı bu çatışmalar bitmezdi. Zira sağ kesim 11 Eylül 1980 de Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi’nin önünden geçemezken, 13 eylül 1980 sabahı herkes elini kolunu sallayarak geçmiştir. Demek ki terörün nedeni ve kaynağı bizde değildi.

1980 sonrası ise ülkemiz bölücü terörle mücadele etmiştir. Neden olarak da Diyarbakır Cezaevi’nde darbe sonrası yapılanlar gösterilir. Peki soruyorum size: O dönemde Diyarbakır’daki cezaeviydi de, Mamak ve Bayrampaşa Hilton muydu? Oysa, 12 Eylül darbesi sağıyla soluyla bütün ülke insanının üzerinden adeta tank gibi geçmiştir. ABD destekli bölücü terör her şeye rağmen otuz yıldır varlığını sürdürmektedir. Bu bölücü terör 2010 yılına kadar bağımsız bir kürt devletinin kurulmasını hedeflese de, bugün bu konsept değişmiştir. Zaten Türkiye deki kürtler; zaza, kırmançi ve gorani gibi farklı aşiretlerden oluşmaktadır. Bir bölümü de kara keçili aşireti gibi kürtleşmiş Türklerdir. Dolayısıyla kürtlerin organize olarak bir araya gelmesi mümkün değildir.

Otuz yıldır karşı karşıya kaldığımız bölücü terör 12 Eylül öncesindeki sağ – sol çatışmasında olduğu gibi dış kaynaklı bir olaydır. Amacı ve hedefleri bellidir. Yoksa, makus talihini bir türlü yenemeyen Anadolu’ da Giresun’un Armutlu Köyü ile Bingöl’ün Güngören Köyü arasında, gelişmişlik açısından hiçbir fark yoktur. Kaldı ki, Doğu ve Güneydoğu’da hemen hemen her ilde havaalanı vardır.

Ülkemizin de içinde bulunduğu bölgede üç yapının geliştiği görülmektedir. Bunlar; Güney Kıbrıs merkezli İsrail, Suudi Vehhabi anlayışına dayalı despotik dinci cunta ve Şii anlayışına dayalı İran hegemonyasıdır. Bugün Yunanistan’ın karşı karşıya kaldığı ekonomik krizin yanında, Libya ve Suriye olaylarının nedeni de budur. Kim bilir, bu yapı otuz yıldır çözülemeyen bölücü terörü belki de İran’a çözdürecektir.

Ülkemiz açısından ise terör ne siyasi nede askeri yöntemlerle çözülür. Terör ancak bilimsel metodolojiye dayalı yöntemlerle çözülebilir. Ancak 1970’ den buyana terörle iç içe olan ülkemizde terörün çözümüne ilişkin siyasi ve askeri perspektifin dışında ortaya konulan farklı bir bakış açısı olmamıştır.

Bu bağlamda ; sadece iki oy alarak yandaşlarına devletin imkanlarını paylaştıran, dahası bir lojmanın paylaşılması hesabına kadar düşerek rektörlük koltuğunu işgal eden ve il başkanlarının arkasında yürüyen bilim adamlarıyla b i l i m ü r e t i l e m e z.

Öteden beri ülkemizde siyaset teröre çözüm üretemediği için, çözüm olarak silahlı yöntemler tercih edilmiştir. Ülkemizde terörün çözümünde silahlı yöntemin başarıya ulaşması isteniyorsa, öncelikle milli gelirden aslan payını alan mutlu azınlık başta olmak üzere, sermayedar, bakan, paşa, kamu kaynaklarını kullanan üst yöneticilerin kendileri ve çocukları bizzat cephenin önünde yer almalıdır. Zira toplumsal duyarlılık ve hassasiyetin tesisini gerektiren durumlarda, cemiyet hayatımızın vazgeçilmezleri her zaman bu kesimler değil midir.

Saygılarımla.

Ali Zafer TOPŞİR